Op weg gaan…
Mijn eerste blog! Iets schrijven over wat je bezig houdt. Persoonlijk en kwetsbaar.
Het voelt als een reis naar een onbekende bestemming met als decor een fascinerend landschap. Het landschap wat mensenwereld heet. En het mensengedrag wat van een mens een echt mens maakt. Pijn soms en teleurstelling. Vreugde en verdriet. Patronen die je leegzuigen, ongelukkig maken. Maar ook energiegevers.
Wat een moed is er voor nodig om op weg te gaan! Daar kom je achter als je mensen mag helpen richting te zoeken in hun leven. En niet alleen richting maar ook samen op zoek gaan naar wat hun leven betekenis geeft. Want als er iets is wat duidelijk wordt uit ieder gesprek is het de grenzeloze behoefte aan betekenis. En wat een uitdaging om die betekenis samen te ontdekken. Maar ook patronen te ontdekken die dit mogelijk in de weg staan. Wat een dankbare uitdaging om te helpen die mooie parels zichtbaar te maken. Het stof eraf te halen zodat je weer een echt mens wordt. Uniek en vrij. Bedoeld en van betekenis. Voor jezelf en de ander.
Het is geweldig als het lukt om mensen in hun context weer zichtbaar te maken. Te verbinden met henzelf en de context waarin ze zich bewegen. Hierin ligt een sleutel naar herstel. Wat daar voor nodig is, is het lef te hebben die handschoen op te pakken. Om de moed te hebben op weg te gaan naar die zoektocht. De zoektocht naar de betekenis van jouw leven. En dat is voor iedereen anders. En dat mag ook. Dat tekent de veelkleurigheid van het mens zijn.
Een ding is zeker, op reis gaan is spannend. Een reiziger ontdekt iets van de omgeving. Door zijn of haar aanwezigheid geeft men die omgeving zelf ook een extra kleur en betekenis. Alleen al door de zoektocht aan te gaan verrijk je jezelf en je omgeving. Hierbij een gemeend reisadvies: neem risico en durf te verliezen. Dat maakt de weg vrij om onderweg veel te kunnen ontvangen.
Ik wens je een helende en bevrijdende reis toe.
Wat een moed is er voor nodig om op weg te gaan!